ก้าวที่ 20 : ภูเขาแห่งการถูกประจญ

วันอังคารที่ 17 เมษายน 2007 เวลาประมาณ 11.00 น. เราอำลาอูฐที่กุมราน นั่งรถย้อนขึ้นมาที่เมืองเยริโคอีกครั้ง ตามทางหลวงหมายเลข 90 ผ่านทางแยกที่ตัดกับทางหลวงหมายเลข 1 ที่มาจากเยรูซาเลม จนมาถึงทางแยกเข้ามืองเยริโค

มีร้านขายไหแบบกุมราน และภาชนะดินเผา

เมืองเยริโคปัจจุบันอยู่ในเขตยึดครองของชาวปาเลสไตน์ ซึ่งเป็นชาวอาหรับทางฝั่งตะวันตกของแม่น้ำจอร์แดน ที่เรียกว่า West Bank ก่อนจะถึงด่านเขตแดน เราแวะปั๊มน้ำมัน เปลี่ยนไกด์ชาวยิวเป็นไกด์ชาวปาเลสไตน์ เนื่องจากเขตปาเลสไตน์ ไม่ไม่ปลอดภัยสำหรับชาวยิว

รถของเราแล่นผ่านมืองเยริโคปัจจุบัน ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยของชาวปาเลสไตน์   สภาพบ้านเรือนค่อนข้างยากจน   พื้นที่แห้งแล้ง ไม่ชุ่มฉ่ำเขียวชะอุ่มหรือเจริญเหมือนในเขตของอิสราเอล    
จุดหมายของเราเป็นอารามบนภูเขาสูงด้านหลังเมืองเยริโค ซึ่งอยู่ห่างไปประมาณ 5 ก.ม. ภูขานี้มีชื่อว่า ภูขาแห่งการถูกประจญ (Mount of Temptation) ที่มีอารามแห่งการถูกประจญ (Monastery of Temptation) อยุ่บนภูเขานี้

ไม่มีหลักฐานใด ไม่ว่าจะเป็นพระวรสารทั้งสี่ หรือเอกสารอื่นใดบอกว่า ถิ่นทุรกันดาร หรือสถานที่ๆ พระเยซูเจ้าทรงอดอาหาร 40 วัน นั้นอยู่ที่ใดแน่

หลังจากที่พระเยซูเจ้าทรงรับพิธีล้างจากยอห์น แบปติสต์ ที่แม่น้ำจอร์แดนแล้ว
“ขณะนั้น พระจิตเจ้าก็นำพระเยซูเจ้าออกไปยังถิ่นทุรกันดาร เพื่อให้มารผจญพระองค์ เมื่อทรงอดอาหารแล้วถึงสี่สิบวันสี่สิบคืน ก็ทรงรู้สึกหิวโหย มารเจ้าเล่ห์จึงเข้ามาใกล้ ..........” (มธ. 4:1–2)

แต่ตามความเชื่อของคริสตชนตั้งแต่ยุคแรกๆ เล่าสืบกันมา อ้างว่าเป็นภูเขาสูงด้านหลังทางทิศตะวันตกของเมืองเยริโคเก่า ส่วนแม่น้ำจอร์แดนที่พระเยซูเจ้าทรงรับพิธีล้างจากยอห์น แบปติสต์ อยู่ห่างจากเมืองเยริโคมาทางตะวันออกประมาณ 10 ก.ม.
ที่หน้าผาของภูเขา มีถ้าอยู่หลายแห่ง ในศตวรรษที่ 4 นักบวชยุคนั้นมักจะใช้เป็นที่ถือศีลบำเพ็ญภาวนา

หลังจากนั้ก็มีอารามเกิดขึ้น ปัจจุบันมีอารามนักบวชนิกายออร์โธดอกซ์ ชื่อ อารามแห่งการถูกประจญ (Monastery of Temptation) หรืออีกชื่อหนึ่งว่า อารามควอรันทัล (Quarantal Monastery) สร้างไว้ตั้งแต่ราวศตวรรษที่ 6  ตรงที่เชื่อว่าเป็นถ้ำที่พระเยซูเจ้าเคยมาพำนัก อารามนี้ถูกทิ้งร้างในช่วงศตวรรษที่ 13 เพิ่งมาเปิดอีกครั้งเมื่อปี ค.ศ. 1874

เราสามารถขึ้นไปที่วัดนั้นได้สองวิธีคือ โดยรถยนต์ ไต่ไปตามไหล่เขาสูงชัน ซึ่งรถโค้ชจะขึ้นไปได้ระยะหนึ่ง แล้วต้องเดินขึ้นไปตามถนนลูกรังอีกช่วงหนึ่ง ซึ่งลำบากมาก
คณะของเราเลือกใช้วิธีนั่งกระเช้าลอยฟ้าขึ้นไป สะดวกดี

ช่องจำหน่ายบัตรที่สถานีกระเช้าไฟฟ้าเชิงภูเขา

รอขึ้นกระเช้าไฟฟ้า

ได้ขึ้นแล้ว ดีใจจังเลย

ไปละนะ

ได้ชมทิวทัศน์ข้างล่าง

มองเห็นอารามแห่งการถูกประจญอยู่ข้างหลังโน่น

โน่นไง

เสียวกระเช้ารับน้ำหนัเกิน คุณพ่ออาทรสวดเอาไว้

ถึงแล้ว ปลายทาง สถานีกระเช้าไฟฟ้าบนภูเขา

เมื่อขณะเราไปถึงมีวัยรุ่นชาวยิวกำลังตีกลองร้องรำทำเพลงกันอยู่

สนุกจังเลย วัยรุ่นไทยเข้าไปแจมทันที เป็นใครดูกันเอง

นี่คือตัวจริง เป็นใครดูกันเอง

มองจากสถานีกระเช้าไฟฟ้าบนภูเขา

มีภัตตาคารที่จัดเตรียมอาหารกลางวันสำหรับเราไว้แล้ว ... อ้าว คุณพ่อปูไวจัง
หลังอาหารเที่ยงในภัตตาคาร เราต้องเดินขึ้นไปตามบันไดปูนตามเชิงเขา อีกประมาณ 100 ขั้น (ขั้นใหญ่ๆ) 

เชิญพบคุณแดง ตอนที่ 20