ก้าวที่ 44 : วัดพระเยซูเจ้าทรงกรรแสง

จากกรุงเยรูซาเล็มผ่านประตูสิงโต  เดินข้ามสะพานข้ามห้วยขีดโรน ขึ้นภูเขามะกอกเทศ ทางวัดนานาชาติ
จะผ่านวัดคาทอลิกเล็กๆ หลังหนึ่ง ในความดูแลของนักบวชคณะฟรังซิสกัน

ชื่อ วัดพระเยซูเจ้าทรงกันแสง (ภาษาลาติน Dominus Flevit)

หรือเมื่อเดินลงมาจากภูเขามะกอกเทศ เพื่อเข้ากรุงเยรูซาเล็ม  
จากการบอกเล่าสั้นๆของนักบุญลูกา “ขณะนั้น พระเยซูเจ้าเสด็จมาใกล้กรุงเยรูซาเล็ม (จากภูเขามะกอกเทศ)
ทอดพระเนตรเห็นเมืองแล้ว ก็ทรงกรรแสง ........” (ลก. 19:41-44)

คริสตชนในยุคแรกจึงได้สร้างวัดขึ้น ณ จุดนี้ ต่อมาในสมัยไบเซนไทน์ ศตวรรษที่ 5 ได้มีการสร้างอารามและวัดขึ้นมาแทน แต่ก็ถูกทำลายลงโดยชาวเปอร์เซีย

จนถึงสมัยครูเสด จึงได้สร้างวัดเล็กๆ ขึ้นใหม่ แต่อีกไม่นาน เมื่อพวกอาหรับเข้ามายึดครอง
วัดจึงถูกเปลี่ยนเป็นสุเหล่าและโรงเรียน ชื่อ เอล มานสุเรีย  หลังจากนั้นก็ถูกทิ้งร้าง และเป็นบ้านที่อยู่อาศัย

จนถึงปี 1891 นักบวชฟรังซิสกันได้มาซื้อที่ดินบริเวณใกล้เคียงเพื่อสร้างวัดเล็กๆ หลังหนึ่ง
และต่อมาก็ได้ขอซื้อที่บ้านส่วนตัวและบริเวณใกล้เคียง ซึ่งเป็นบริเวณวัดปัจจุบัน

ปี 1953 วัดหลังใหม่ถูกออกแบบและก่อสร้างตรงตำแน่งที่เป็นซากวัดสมัยไบเซนไทน์
วัดหลังปัจจุบันมีลักษณะพิเศษ คือ มีโดมเป็นรูปหยดน้ำตา ออกแบบโดยสถาปนิกชาวอิตาเลียนชื่อดัง
ที่ออกแบบวัดบนภูเขามหาบุญลาภ และวัดพระมหาทรมาน

ขณะก่สร้างก็ได้ขุดพบถ้ำและหลุมศพและหีบศพในศตวรรษแรกมากมาย

ภายในวัดขณะเวลามิสซา

พระแท่นหันหน้าไปทางกรุงเยรูซาเล็ม

หน้าต่างเปิดให้เห็นกรุงเยรูซาเล็มชัดเจน ในลักษณะเดียวกันกับที่พระเยซูเจ้าเคยมองและร้องไห้

โดมมองจากภายในวัด

ทางเข้าวัด จะเห็นพื้นกระเบื้องโมเสคสมัยไบเซนไทน์